ارزیابی سریع وضعیت تراخم در مناطق روستایی استان‌های جنوبی ایران در سال1383

چکیده هدف: ارزیابی سریع وضعیت تراخم در مناطق روستایی استان‌های بوشهر، کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان در سال 1383. روش پژوهش: تحقیق به روش توصیفی در روستاهای چهار استان جنوبی کشور که براساس شواهد موجود، آلوده تشخیص داده شده بودند؛ انجام گردید. تعداد 5328 نفر شامل 4782 کودک 9-1 ساله و 546 فرد بزرگ‌سال از 90 روستا، به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند و تحت بررسی‌های غربالگری تراخم قرار گرفتند. طبق دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت (WHO)، کودکان 9-1 سال از نظر وجود و شدت تراخم فعال و افراد بزرگ‌سال از نظر تراخم سیکاتریسی مورد معاینه قرار گرفتند. شیوع این انواع تراخم مشخص گردید و با حد تعیین‌شده توسط WHO برای انجام مداخله مقایسه شد. یافته‌ها: از مجموع جمعیت مورد بررسی، فقط در استان سیستان و بلوچستان، 7 مورد تراخم فعال نوع فولیکولی در کودکان مشاهده گردید که برابر شیوع 5/0 درصد در استان مزبور می‌باشد. در سایر مناطق مورد بررسی، هیچ موردی از تراخم فعال نوع فولیکولی یا نوع شدید دیده نشد؛ بنابراین شیوع تراخم فولیکولی در مجموع مناطق مورد بررسی، 15/0 درصد بوده است. شیوع تریکیازیس در استان بوشهر 17/0 درصد (15 مورد) و در استان کرمان 03/0 درصد (2 مورد) بود ولی در سایر استان‌ها، موردی از تریکیازیس یافت نشد؛ بنابراین شیوع کلی تریکیازیس در جمعیت مورد بررسی 03/0 درصد بوده است. نتیجه‌گیری: شیوع تراخم فولیکولی و تریکیازیس در چهار استان جنوبی ایران با احتمال آلودگی بالا، مطلوب‌تر از حد نیازمند مداخله براساس دستورالعمل WHO می‌باشد و در واقع وضعیت تراخم در مناطق مستعد کشور، به صورت تک‌گیر است و ضرورتی برای مداخله بهداشتی و درمانی به طور همگانی وجود ندارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 4: 438-432.